Mijëvjeçarë para se njeriu të shkelte në Hënë, ajo ishte objekt adhurimi dhe studimi nga popuj të ndryshëm.
Shekuj më parë anëtarët e qytetërimeve të shumta ishin të fiksuar pas vëzhgimit të satelitit natyror të Tokës dhe regjistrimit të të gjitha ndryshimeve dhe fazave të tij. Me kalimin e kohës, këto vëzhgime rezultuan në krijimin e kalendarëve të parë. Nëse mendoni se një cikël i plotë hënor zgjat rreth 29.5 ditë, vihet re se kjo është afërsisht sa një muaj. Nga ana tjetër, megjithëse shumica e njerëzve sot përdorin kalendarin Gregorian, cikli hënor ka mbetur një pjesë integrale e feve dhe kulturave në mbarë botën.
Për mijëvjeçarë, hëna ka qenë e lidhur me hyjnitë e ndryshme, kjo është arsyeja pse ajo është bërë shumë e nderuar në mbarë botën. Në shumë kultura, Dielli dhe Hëna shpesh përfaqësoheshin si vëlla dhe motër ose një lloj shoqëruesi dhe pothuajse gjithmonë u caktohej seksi i kundërt.
Disa nga sundimtarët më të famshëm të hënës ishin gra si Selena, e cila adhurohej nga helenët e lashtë dhe besohej se e kishte çuar hënën nëpër qiell çdo natë në karrocën e saj. Kinezët nderuan perëndeshën Chan E, historia e së cilës është një element kyç në zhvillimin e Festivalit të Hënës së Plotë. Ndërsa në Egjiptin e lashtë ajo përshkruhej në formën e perëndive Konsu dhe Thoth.
Me zhvillimin e shkencës, njerëzit mësuan gjithnjë e më shumë për hënën. Me kalimin e kohës, janë shfaqur teori të shumta rreth ndikimit të tij. Shumë besonin se objektet qiellore ndikonin në personalitetin, shëndetin dhe sëmundjet për shembull, ata mendonin se hëna shkaktonte në mënyrë specifike ethe dhe madje edhe ndryshime të papritura të humorit. Shkencëtarët janë ende duke hetuar nëse sjellja e njerëzve dhe e kafshëve është vërtet e lidhur me ciklet hënore. Edhe pse, siç e di çdo shkencëtar, korrelacioni nuk do të thotë shkak.
Fjalët “i çmendur”, “i çmendur” dhe “çmenduri” rrjedhin nga fjala latine për hënën Luna.
Në fillim të shekullit të 17-të, pati një pikë kthese
Në 1609, Thomas Harriot vendosi një tub me një lente konveks dhe një okular konkav në syrin e tij. Papritur ai pa një hënë pesë herë më të madhe, me detaje që syri i njeriut nuk i kishte parë më parë, shkruan Alsat M.
Ai skicoi atë që pa me të, duke theksuar kalimet midis maleve dhe majave të kratereve. Që atëherë, ka evoluar shumë përsa i përket studimit të Hënës nga mjetet tek vetë kuptimi por është e rëndësishme të theksohet se gjithçka filloi me këtë vëzhgim të parë përmes teleskopit më të hershëm.
